19 stycznia 2025 roku ogłoszono drugie zawieszenie broni, kończąc najbardziej śmiercionośną ofensywę Izraela w ostatnich latach. Dla Plestii Alaqad, młodej palestyńskiej dziennikarki, ta krucha przerwa w przemocy przynosi zarówno ulgę, jak i ból serca. Mimo, że jest ona wdzięczna, że zabijanie ustało, wciąż nie może wrócić do Gazy, do swojego ukochanego domu.

„Nie sądzę, że istnieje słowo, które opisuje, co się czuje, gdy kończy się ludobójstwo” – mówi ze swojego tymczasowego domu w Melbourne w Australii. „Mam nadzieję na lepszą przyszłość dla Palestyny i Palestyńczyków, bo na nią zasługujemy. Czuję wdzięczność, że tak wiele zabijania ustało. Ale zastanawiam się: dlaczego żyjemy w świecie, w którym takie ludobójstwo było możliwe?”

Pomimo odległości od swojej ojczyzny, głos Alaqad rozbrzmiewa na całym świecie. Nazwana jedną ze 100 najbardziej wpływowych kobiet 2024 roku, jest zdeterminowana, by świat nie zapomniał o historiach z Gazy.

Dziś Alaqad jest jedną z najmłodszych dziennikarek w Gazie. Jest nieustraszoną reporterką, która poświęca się opowiadaniu historii swojego narodu.

23-latka przezwyciężyła strach przed mówieniem otwarcie przeciwko Izraelowi, stawiając czoła hasbarze – strategii propagandowej stosowanej przez Izrael w celu zdyskredytowania tych, którzy nie zgadzają się z syjonistycznym państwem. Dzięki swoim mocnym postom w mediach społecznościowych ukazuje nie tylko brutalną rzeczywistość życia pod izraelską okupacją, ale także odporność i człowieczeństwo, które wciąż trwają wśród Palestyńczyków.

„W Gazie nie postrzegamy siebie jako liczby” – powiedziała Alaqad w rozmowie z TRT World. „Znamy się po imionach, po naszych historiach, po głębokiej więzi jako społeczność.”

Przeżywszy cztery ofensywy wojskowe przed niszczycielską eskalacją w październiku 2023 roku, Alaqad ma głęboką więź ze swoją ojczyzną. Pomimo horrorów, których była świadkiem, jej opowieści zachowują społeczną tkankę, która łączy Gazę.

„Uwielbiam, jak mała jest Gaza, gdzie prawie wszyscy się znają” – mówi. „Pracownik supermarketu to nie tylko pracownik supermarketu, a nauczyciel to nie tylko nauczyciel, są częścią twojego życia.”

Alaqad przeżyła cztery ofensywy wojskowe przed niszczycielską eskalacją w październiku 2023 r., a jej więź z ojczyzną jest głęboka. Pomimo okropności, których była świadkiem, jej opowieści ukazują strukturę społeczną, która spaja Gazę.

„Uwielbiam to, jak mała jest Gaza, gdzie prawie wszyscy się znają” - mówi. „Pracownik supermarketu nie jest tylko pracownikiem supermarketu, a nauczyciel nie jest tylko nauczycielem, są częścią twojego życia”.

Pasja do opowiadania historii

Pasja Alaqad do opowiadania historii zaczęła się w szóstej klasie. Jest inspiracją była nauczycielka arabskiego, Rawan, która była również dziennikarką. Już w siódmej klasie wypełniała zeszyty opowiadaniami i wierszami w języku arabskim i angielskim.

Po ukończeniu studiów w dziedzinie nowych mediów i dziennikarstwa na Eastern Mediterranean University w Tureckiej Republice Cypru Północnego, wróciła do Gazy. W wieku 21 lat rozpoczeła swoją misję: przełamać stereotypy i dzielić się autentycznymi historiami swojej ojczyzny.

Nie chciała, aby Gaza była sprowadzana do obrazu zniszczenia. Chciała pokazać prawdziwą istotę swojej społeczności. „Zdecydowałam się wrócić do Gazy, aby ludzie mogli zobaczyć moją ziemię moimi oczami” – wspomina.

Niestety, jej powrót zbiegł się z bezprecedensową przemocą i dziłaniami mającymi na celu czystki etniczne. Według Ministerstwa Zdrowia Gazy, od 7 października 2023 roku operacje wojskowe Izraela zabiły co najmniej 48 200 Palestyńczyków i zraniły co najmniej 111 660 osób. Alaqad była świadkiem tych wydarzeń.

„Trzy dni po 7 października bombardowanie było tak intensywne, że seria ataków dotknęła mój budynek” – wspomina. „Nagrałam wideo, które stało się viralem. Od tego czasu nie przestałam filmować i pokazywać światu, co dzieje się w Gazie.”

Jej surowe, osobiste historie życia pod oblężeniem Izraela odbiły się szerokim echem na całym świecie. Liczba jej obserwujących na Instagramie wzrosła z 3 000 do ponad 4 milionów. Widząc jej znaczenie została uznana za jedną ze 100 najbardziej wpływowych kobiet 2024 roku.

„Chcę, aby świat znał nasze imiona i nasze historie” – wyjaśnia. „Nawet podczas ludobójstwa, przymusowych przesiedleń i czystek etnicznych ludzie w Gazie zawsze byli życzliwi.”

Kiedy dziennikarze są celem

Według raportu Komitetu Ochrony Dziennikarzy, od 7 października zginęło 167 dziennikarzy, a 71 zostało rannych, przy czym co najmniej 11 dziennikarzy i dwóch pracowników mediów zostało bezpośrednio zaatakowanych przez siły izraelskie. CPJ sklasyfikował ich śmierć jako morderstwa.

Podczas krótkiego zawieszenia broni w listopadzie 2023 roku Alaqad podjęła trudną decyzję o opuszczeniu Gazy z powodu narastającego zagrożenia dla dziennikarzy na miejscu.

Tragiczny przypadek dziennikarza Waela Dahdouha ukazuje niszczycielski wpływ okupacji. 25 października izraelski nalot zabił jego żonę, 15-letniego syna Mahmouda, 7-letnią córkę Sham i 1-letniego wnuka Adama. Następnie, 7 stycznia 2024 roku, jego najstarszy syn Hamza, również dziennikarz, zginął podczas próby przeprowadzenia wywiadu z przesiedlonymi cywilami.

„Najbardziej przerażał mnie widok, tego jak rodziny dziennikarzy są atakowane i zabijane” – powiedziała Alaqad.

Przymusowa ucieczka

Alaqad po raz pierwszy przekroczyła granicę z Egiptem z matką, siostrą i babcią przez przejście graniczne w Rafah podczas pierwszego zawieszenia broni, które trwało zaledwie tydzień. Następnie mogły przenieść się do Australii dzięki obywatelstwu jej wujka. „Myślałam, że wrócę za dwa lub trzy tygodnie” – powiedziała. „Nie spodziewaliśmy się, że ofensywa potrwa tak długo. Teraz zastanawiam się, kiedy będę mogła wrócić.”

Otrzymała stypendium Shireen Abu Akleh Memorial Scholarship, nazwane na cześć palestyńsko-amerykańskiej dziennikarki zabitej przez izraelską armię w 2022 roku. Dzięki temu grantowi mogła rozpocząć studia magisterskie z zakresu mediów na Amerykańskim Uniwersytecie w Bejrucie, które rozpoczęła w sierpniu 2024 roku.

Po dokumentowaniu ludobójstwa w Gazie, Alaqad znalazła nowe sposoby na walkę o prawa Palestyńczyków. Jej doświadczenia stanowią podstawę jej nadchodzącej książki The Eyes of Gaza, która ma zostać wydana 17 kwietnia przez wydawnictwo Pan Macmillan.

„Ta książka pozwala mi pokazać Gazę moimi oczami i podzielić się historiami mojego palestyńskiego narodu” – wyjaśnia. Zaczęła ją pisać 7 października 2023 roku, kiedy wybuchła izraelska ofensywa. Łączy w niej poezję i narracje o masakrach, których była świadkiem pod izraelskim bombardowaniem.