Американскиот претседател Доналд Трамп даде неверојатен и длабоко вознемирувачки предлог: Соединетите Држави треба да ја преземат контролата врз палестинската Газа и да ја трансформираат во „ривиера на Блискиот Исток“. Тој дури тврдеше: „Сите со кои разговарав ја сакаат идејата САД да го поседуваат тоа парче земја“. Прашањето е: кои точно се тие „сите“?

Одговорот изгледа јасен кога ќе земете во предвид дека Трамп ја објави оваа објава стоејќи покрај израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху, архитектот на тековното уништување во Газа.

За дополнително да ја засили апсурдноста, Марко Рубио, државниот секретар на Трамп, се огласи на социјалните мрежи и радосно напиша на Твитер: „Направете ја Газа повторно убава“. Ова е визија која ја гледа Газа не како место на човечка борба, издржливост и историја, туку како празна парцела - која чека да биде „разубавена“ со странска интервенција, без малку внимание за милионите животи што ги носи.

Газа повторно е на насловните страници на вестите по 7 октомври 2023 година. Израел, Египет и Средоземното Море ја опкружуваат. Движењето во и надвор од неа е силно контролирано, бидејќи Израел воведе речиси целосна копнена, морска и воздушна блокада на областа од 2007 година.

Ова мало парче земја го привлекува вниманието на светот на секои една или две години во последната една и пол деценија, но понекогаш е и заборавен. Ако сте некој што првпат во животот чита за Газа со оваа статија, можеби мислите дека авторот зборува за пуст остров, место за живеење или „земја без народ“.

Всушност, Газа е 365 квадратни километри земја, а населува 2.351.000 луѓе, што ја прави една од најгустите области во светот, со 6441 жители на квадратен км. Треба да се избегне и стапицата за статистика каде луѓето што живеат во Газа се луѓе со приказни и спомени. Тие се лица, а не обични бројки. Сепак, станува јасно дека политичкиот јазик во САД со новата администрација на Доналд Трамп ќе се заснова на дехуманизација на Газа.

Импликациите од неговите зборови на прес-конференцијата на 5 февруари се запрепастувачки. Предлогот на Трамп е еклатантен потсетник дека во очите на многу светски лидери, луѓето од Газа - Палестинците - се сведени на нешто повеќе од бучава во позадина во геополитичката игра.

Ова не е само за земја или политика; се работи за систематско бришење на еден народ, неговата историја и неговата борба за самоопределување. За Трамп, Газа не е место на страдање и отпор - тоа е можност за ребрендирање. Тоа е појас земја што треба да се „поправа“, место што треба да се реновира во „туристичка дестинација“, без разлика кој живее таму или децениските тешкотии што ги преживеале под брутална окупација и блокада.

Колонијализмот ребрендиран

Она што ја открива реториката на Трамп е длабоко вознемирувачки начин на размислување - верување дека Палестинците во Газа немаат глас, немаат агенција и немаат право на самоопределување или гласови.

Нивните домови, нивната земја, самото нивно постоење се сведени на ресурс за некој друг да ги искористи, повредни од луѓето што живеат на неа. Ова може да биде изненадување за некои набљудувачи, но ова е денешна манифестација на колонијализам, повторувајќи ја доктрината на Манифестната судбина во Соединетите Држави - верување дека една нација има божествено право да контролира туѓа земја, без оглед на луѓето кои живеат таму со генерации. Тоа е вид на размислување што долго време го поттикнува угнетувањето на домородните народи и е живо и добро во визијата на Трамп за Газа.

Правниот контекст околу овој предлог само ја продлабочува неговата тежина. Меѓународниот кривичен суд (МКС) издаде налози за апсење на израелски официјални лица, вклучително и Нетанјаху и поранешниот министер за одбрана Јоав Галант, за злосторства против човештвото и воени злосторства. Меѓународниот суд на правдата (МСП) ги осуди акциите на Израел во Газа како геноцид.

А сепак, зборовите на Трамп се чини дека нудат опасна легитимизација на самите дејствија што ја доведоа Газа на работ на колапс. Реториката на Нетанјаху само додава масло на огнот. Во говорот веднаш по 7 октомври, каде што неславно ги нарече Палестинците „животни“ и се повика на библиската приказна за Амалиците, оправдувајќи го насилството со религиозен жар. „Мора да запомните што ви направи Амалек“, рече тој.

Ова не беше обична референца, но ставена во контекст на војна, може да се протолкува како „геноцидна намера“. Нетанјаху мислеше на следниот пасус; „Ќе ги казнам Амалиците за она што му го направија на Израел кога ги положија додека излегуваа од Египет. Сега оди, нападни ги Амалиците и целосно уништи сѐ што им припаѓа. Не штедете ги; убиени мажи и жени, деца и доенчиња, говеда и овци, камили и магариња.“

Ова не е само потпалувачки говор - тоа е реторика на уништување, онаа која се обидува да дехуманизира и избрише цело население.

Застрашувачките коментари на Трамп за луѓето во Газа се надоврзуваат на ова. На прашањето дали Палестинците некогаш би можеле да се вратат во своите домови доколку Газа падне под контрола на САД, Трамп отворено одговори: „Мислам дека луѓето не треба да се враќаат во Газа. Мислам дека Газа беше многу несреќна за нив. Тие живееја како во пекол... единствената причина поради која сакаат да се вратат е затоа што немаат алтернатива“.

Забележете како тој го обликува ова: Газа не е татковина - тоа е затвор. Палестинците, според него, не се луѓе со права, соништа или историја - тие се обични страдалници, заробени на место што треба да го остават зад себе. Употребата на „тие“ кажува: Трамп дури и не го користи зборот „Палестинец“ кога зборува за Газа. Како да е избришан самиот идентитет на луѓето што живеат таму.

Отпор

Но, и покрај немилосрдното насилство и угнетување, духот на луѓето во Газа останува нескршен. По прекинот на огнот меѓу палестинските сили на отпорот и Израел, кој дојде по неколку недели незамисливо уништување, отпорноста на Газа беше целосно прикажана. Илјадници Палестинци се вратија во своите домови во северниот дел на Газа, иако Израел се обиде да го направи непогоден за живеење.

Ова не беше само физичко враќање - тоа беше моќна изјава за пркос, одбивање да се избрише. За време на ослободувањето на израелските заложници, Палестинците изразија солидарност со отпорот во демонстрација на сила: се смешкаа, навиваа, дури и се фотографираа со борците од бригадите Касам. Ова е народ кој одбива да се потчини на окупацијата. Нивната волја е непоколеблива.

Така, иако зборовите на Трамп може да бидат насловни страници, тие исто така ја откриваат должината до која ќе одат одредени сили за да го потиснат палестинскиот отпор, да го скршат нивниот дух и да ја избришат нивната борба за правда. Ако се дозволи оваа визија да продолжи, Блискиот Исток би можел да се соочи со иднина обележана со натамошна нестабилност, продлабочена неправда и растечка хуманитарна криза.

Но, како што Газа покажа одново и одново, палестинската борба нема лесно да се премолчи. Без разлика на обидите да се избришат од картата, народот на Газа ќе остане со својата историја, својот идентитет и својата борба за слобода.