Μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, οι δυτικοί ηγέτες, από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν μέχρι τον Βρετανό πρωθυπουργό Ρίσι Σουνάκ και τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, έσπευσαν να καταδικάσουν τη Χαμάς και κατά καιρούς τη συνέκριναν με την τρομοκρατική οργάνωση ΝΤΑΕΣ.
Αλλά τη δεκαετία του 1940, πολύ πριν οι παλαιστινιακές ομάδες αντίστασης όπως η Χαμάς εξοπλιστούν εναντίον της ισραηλινής κατοχής, πολυάριθμες εβραϊκές πολιτοφυλακές βομβάρδιζαν και σκότωναν Βρετανούς αξιωματούχους και Παλαιστίνιους Άραβες.
Οι εβραϊκές ομάδες, από τη Χαγκανά μέχρι την Ιργκούν και τη συμμορία Στερν (Λέχι), χρησιμοποιούσαν ενεργά την τρομοκρατία για να αντιταχθούν στον βρετανικό ζυγό στην Παλαιστίνη και να εκφοβίσουν τους Άραβες πολίτες.
Ο καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του New Brunswick στον Καναδά και μέλος του Κέντρου Πολεμικών και Κοινωνικών Σπουδών Gregg, Ντέιβιντ Τσάρτερς γράφει: «Υποστηρίζω ότι η εβραϊκή τρομοκρατία στη δεκαετία του 1940 ήταν τόσο τακτικά όσο και στρατηγικά σημαντική. Σε τακτικό επίπεδο, οι Εβραίοι τρομοκράτες κατάφεραν να απογοητεύσουν τις βρετανικές δυνάμεις ασφαλείας και να διαβρώσουν την ικανότητά τους να ελέγχουν την Παλαιστίνη».
«Σε στρατηγικό επίπεδο, αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να πεισθεί η Βρετανία να αποχωρήσει από την Παλαιστίνη, γεγονός που με τη σειρά του δημιούργησε τις συνθήκες που διευκόλυναν την ίδρυση του Ισραήλ και τη συνακόλουθη δημιουργία μιας αραβο-παλαιστινιακής διασποράς», αναφέρει ο Τσάρτερς στο άρθρο του Εβραϊκή Τρομοκρατία και Σύγχρονη Μέση Ανατολή.
Ο Αμερικανός στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Τζον Λόις Πικ γράφει ότι η σιωνιστική τρομοκρατία βρίσκεται στη ρίζα της ιδέας του Ισραήλ. «Η εβραϊκή τρομοκρατία εναντίον των Βρετανών και των Αράβων συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην απόσυρση των Βρετανών από την Παλαιστίνη, στην εγκατάλειψη του ζυγού της Κοινωνίας των Εθνών και στη δημιουργία του εβραϊκού κράτους του Ισραήλ», αναφέρει ο Πικ στο βιβλίο του η Εβραϊκή-Σιωνιστική Τρομοκρατία και η Ίδρυση του Ισραήλ.
Στη δεκαετία του 1940, οι σιωνιστικές τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν αδίστακτα όχι μόνο σε στρατιωτικούς στόχους αλλά και σε αμάχους.
Τον Οκτώβριο του 1945, εβραϊκές υπόγειες ομάδες στόχευσαν ταυτόχρονα αποικιακούς σιδηροδρόμους, διυλιστήρια πετρελαίου και αστυνομικά πλοία στην Παλαιστίνη. Αυτό σηματοδότησε την έναρξη μιας διετούς περιόδου εβραϊκής εξέγερσης τόσο κατά των Βρετανών όσο και κατά των Παλαιστινίων.
Τον Ιούλιο του 1946, η Ιργκούν ανατίναξε το ξενοδοχείο King David Hotel στην Ιερουσαλήμ, όπου βρισκόταν η έδρα της βρετανικής κυβέρνησης, σκοτώνοντας 92 άτομα.
Ο Πικ γράφει: «Οι [Ρόμπερτ] Άσπρεϊ, [Μενάχεμ] Μπέγκιν και [Σάμουελ] Κατζ δηλώνουν ότι το King David ανατινάχθηκε για δύο λόγους: Για αντίποινα για τη βρετανική επίθεση στο Εβραϊκό Πρακτορείο και για να καταστραφούν μυστικά έγγραφα που συνέδεαν το Εβραϊκό Πρακτορείο και τον [Ντέιβιντ] Μπεν Γκουριόν με την τρομοκρατία της Χαγκανά».
Η Χαγκανά ήταν η ένοπλη πτέρυγα του Εβραϊκού Πρακτορείου για την Παλαιστίνη, του επιχειρησιακού βραχίονα της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, που ιδρύθηκε από τον ιδρυτή του Σιωνισμού Τέοντορ Χερτσλ το 1897 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Σιωνιστικού Συνεδρίου στη Βασιλεία της Ελβετίας.
Το Εβραϊκό Πρακτορείο για την Παλαιστίνη, το οποίο μετονομάστηκε ως Εβραϊκό Πρακτορείο για το Ισραήλ μετά το 1948, είχε ως στόχο να ενθαρρύνει, να εξασφαλίσει και να υλοποιήσει την εβραϊκή μετανάστευση από άλλες χώρες προς το Ισραήλ.
Ο Μπεν Γκουριόν διετέλεσε επικεφαλής του Εβραϊκού Πρακτορείου από το 1935 έως την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις δραστηριότητες της Χαγκανά. Ο Γκουριόν έγινε αργότερα ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Η Χαγκανά, που σημαίνει αμυντική δύναμη, ενέπνευσε τους σιωνιστές ηγέτες να ονομάσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (IDF) μετά την ίδρυση του Ισραήλ.
Ο Πικ έγραψε ότι από τις υπόγειες δραστηριότητες της δεκαετίας του 1940, «η εβραϊκή τρομοκρατία μετατράπηκε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και η τρομοκρατική οργάνωση σε Δύναμη Άμυνας του Ισραήλ».
Σιωνιστική «εθνοκάθαρση»
Στις 9 Απριλίου 1948, μαχητές της Ιργκούν και της Λέχι σκότωσαν από κοινού τουλάχιστον 107 Παλαιστίνιους χωρικούς, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, στη σφαγή του Ντέιρ Γιασίν. Το Ντέιρ Γιασίν ήταν ένα παλαιστινιακό χωριό με πληθυσμό περίπου 600 κατοίκων κοντά στην Ιερουσαλήμ.
Η βίαιη τρομοκρατία της Ιργκούν εναντίον απλών Παλαιστινίων στο Ντέιρ Γιασίν είχε ως στόχο να σοκάρει και να τρομοκρατήσει τους Παλαιστίνιους Άραβες. Σε συνέντευξή του στον Γάλλο δημοσιογράφο Έρικ Ρουλού το 1979, ο Σαλάχ Χαλέφ, ένας από τους ιδρυτές του κινήματος Φατάχ, είπε ότι αυτό σήμαινε εξαναγκασμός των Παλαιστινίων να εγκαταλείψουν τη γη τους.
Η παλαιστινιακή αντιστασιακή οργάνωση Φατάχ είναι μία από τις ηγετικές παρατάξεις της διεθνώς αναγνωρισμένης Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), η οποία κυβερνά την κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Παρόλο που η Φατάχ είναι σήμερα μια νόμιμη ομάδα στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, τη δεκαετία του 1960 οι ΗΠΑ και το Ισραήλ την χαρακτήριζαν ως τρομοκρατική οργάνωση, όπως ακριβώς χαρακτηρίζουν και τη Χαμάς. Η Χαμάς κέρδισε τις τελευταίες παλαιστινιακές εκλογές το 2006.
Στο βιβλίο του Palestinien sans patrie(Παλαιστίνιος Άπατρις), το οποίο βασίζεται στις του συνεντεύξεις του με τον Ρουλού, ο Χαλέφ ο οποίος είναι γνωστός και ως Αμπού Ιγιάντ, περιέγραψε με ζωντανά πώς η σφαγή της Ιργκούν στο Ντέιρ Γιασίν ανάγκασε την οικογένειά του να εγκαταλείψει το σπίτι τους στη Γιάφα και να πάνε στη Γάζα.
Σε αντίθεση με τις επίσημες αναφορές, ο Χαλάφ δήλωσε ότι περισσότεροι από 250 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από σιωνιστικές τρομοκρατικές ομάδες στην επίθεση του Απριλίουβ του 1948 και ότι οι Εβραίοι δράστες «ξεκοίλιασαν περίπου τριάντα έγκυες γυναίκες και διαμέλισαν πολλά σώματα με γκλομπ».
Σύμφωνα με τον Χαλάφ, η σφαγή στο Ντέιρ Γιασίν ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σιωνιστικής εκστρατείας εθνοκάθαρσης κατά των Παλαιστινίων, οι οποίοι συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες της από τότε. Άλλες σιωνιστικές σφαγές σε παλαιστινιακές πόλεις όπως η Σαλίχα και η Λύντα ακολούθησαν το Ντέιρ Γιασίν και προκάλεσαν την μαζική έξοδο των Παλαιστινίων που ονομάζεται ως Νάκμπα.
Ο Χαλάφ σημείωσε ότι στις αρχές του 1948, η Χαγκανά «συνέχισε τις δραστηριότητές της σε στενή συνεργασία με αυτονομιστικές οργανώσεις όπως η Ιργκούν του Μπέγκιν, και ξεκίνησε μια τακτική επίθεση για την εκκαθάριση των αραβικών οικισμών στα εδάφη του Εβραϊκού κράτους που ονειρεύονταν οι Σιωνιστές».
«Φοβούμενοι σφαγές όπως αυτή στο Ντέιρ Γιασίν και εγκαταλειμμένοι στη μοίρα τους, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους σε αναζήτηση ασφάλειας», είπε.
Ενώ οι Παλαιστίνιοι εγκατέλειπαν τη χώρα τους, ήλπιζαν επίσης ότι σύντομα θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, πιστεύοντας ότι τα αραβικά κράτη θα έπαιρναν πίσω τη γη τους. Αυτό όμως δεν συνέβη.
Εβραίοι μετανάστες από την Ευρώπη και αλλού εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη από το Εβραϊκό Πρακτορείο με τη βοήθεια των σιωνιστικών ένοπλων ομάδων.
Αυτή η αντικατάσταση του παλαιστινιακού πληθυσμού συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με το Ισραήλ να συνεχίζει να χτίζει παράνομους οικισμούς στα κατεχόμενα εδάφη στη Δυτική Όχθη.
Για χρόνια, η Ιργκούν, υπό την ηγεσία του Μπέγκιν, χαρακτηριζόταν τρομοκρατική ομάδα από τον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
Αλλά παρά την έντονη καταδίκη, ο Μπέγκιν ίδρυσε το δεξιό ισραηλινό πολιτικό κόμμα Χερούτ. Ο Μπέγκιν έγινε ο έκτος πρωθυπουργός του Ισραήλ το 1977. Το Χερούτ συγχωνεύτηκε αργότερα με το κόμμα Λικούντ του νυν πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Η εγκατάλειψη αποκλείεται
Ο Χαλέφ ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών και δεύτερος ισχυρότερος ηγέτης της Φατάχ μετά τον Γιάσερ Αραφάτ, τον ισόβιο ηγέτη της παλαιστινιακής ομάδας αντίστασης, δήλωσε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν έπρεπε ποτέ να εγκαταλείψουν τη γη τους.
«Κοιτάζοντας πίσω, νομίζω ότι οι συμπατριώτες μου έκαναν λάθος που εμπιστεύτηκαν τις αραβικές χώρες και άφησαν ήσυχους τους Εβραίους αποικιοκράτες. Έπρεπε να αντισταθούν όποιο και να ήταν το τίμημα. Οι Σιωνιστές δεν μπορούσαν να τους αφανίσουν μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο. Και για πολλούς από εμάς, η εξορία ήταν χειρότερη από τον θάνατο».
Ενώ ο λαός της Γάζας εκτοπίζεται σε αυτό το περιστατικό που θεωρείται ως μια δεύτερη Νάκμπα η προειδοποίηση του Χαλέφ μπορεί να απειλεί την ηγεσία της Χαμάς.
Επίσημα έγγραφα του Ισραήλ που διέρρευσαν δείχνουν ότι το Τελ Αβίβ σχεδιάζει μια ακόμη εκδίωξη Παλαιστινίων από τη Γάζα, παρόμοια με τη Νάκμπα.
Ο ισραηλινός στρατός σφυροκόπισε τα παλαιστινιακά εδάφη με αεροπορικές επιδρομές, ρουκέτες και πυροβολικό, σκοτώνοντας περισσότερους από 50 χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, όπως στο Ντέιρ Γιασίρ και σε άλλες περιοχές τη δεκαετία του 1940.
