Υπό τον πέπλο των αδιάκοπων βομβαρδισμών και των πολυάριθμων δολοφονιών Παλαιστινίων, το Ισραήλ λεηλατεί διακριτικά τους φυσικούς πόρους της Παλαιστίνης.
Από την αρχή του συνεχιζόμενου πολέμου στη Γάζα, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου έχει ακολουθήσει μια στρατηγική εθνοκάθαρσης αναγκάζοντας τους κατοίκους της Γάζας να μετακινηθούν νότια. Κάτω από τη μακάβρια αιματοχυσία, οι Παλαιστίνιοι στερούνται επίσης το δικαίωμα πρόσβασης στα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου τους. Αυτό το δικαίωμα είναι κεντρικής σημασίας για τη βιωσιμότητα οποιουδήποτε μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.
Η κυριαρχία του Ισραήλ πάνω στα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή αντικατοπτρίζει μια μακροχρόνια φιλοδοξία να γίνει ενεργειακός κόμβος και κόμβος περιφερειακής σύνδεσης. Επομένως, όπως σε κάθε αποικιακή προσπάθεια εποίκισης, ο εκτοπισμός και οι μαζικές δολοφονίες είναι απλώς μέσα προς έναν σκοπό, όπου το Ισραήλ μπορεί να εκμεταλλευτεί ανελέητα τους πόρους των αυτόχθονων Παλαιστινίων.
Το ζήτημα των φυσικών αερίων της Παλαιστίνης ήρθε στο προσκήνιο το 1999 όταν η British Gas Group (BG) ξεκίνησε εξερευνήσεις σε μια εκτενή περιοχή φυσικού αερίου 17 έως 21 ναυτικά μίλια από την ακτή της Γάζας. Γνωστή ως Gaza Marine, αυτή η περιοχή εντάσσεται στα όρια ελέγχου 20 μιλίων που παραχωρήθηκε στην Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) με τη Δεύτερη Συμφωνία του Όσλο το 1995. Ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής, Γιάσερ Αραφάτ, υπέγραψε συμβόλαιο 25 ετών για εξερεύνηση με μια κοινοπραξία που αποτελείτο από την Consolidated Contractors Limited (CCC), την British Gas Group (BG) και το Παλαιστινιακό Επενδυτικό Ταμείο (PIF). Έναν χρόνο αργότερα, το 2000, η BG ανακάλυψε δύο πεδία με αποθέματα συνολικού όγκου 1,4 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών στη Gaza Marine.
Το 2001, η εκλογή του Αριέλ Σαρόν ως Πρωθυπουργός σήμανε μια πιο σκληρή στάση απέναντι στην Παλαιστίνη, οδηγώντας σε μια ταραχώδη περίοδο. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ επέτρεψε στον Σαρόν να μποϊκοτάρει τις αγορές πετρελαίου από την Παλαιστίνη και να ασκήσει βέτο σε συμφωνίες που σχετίζονται με την εξερεύνηση και παραγωγή φυσικού αερίου, στερώντας συστηματικά τους Παλαιστίνιους από την ευκαιρία να ωφεληθούν από τους ίδιους τους πόρους τους.
Με την έναρξη της Δεύτερης Ιντιφάντα, η προσέγγιση του Ισραήλ ακολούθησε μια συστηματική καταπιεστική πολιτική που αρνείτο την δίκαιη κατανομή των αποθεμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή. Αυτό το πολιτικό περιβάλλον διέλυσε τις ελπίδες για μια συμφωνία αμοιβαίας ωφέλειας μεταξύ των δύο πλευρών, κυρίως λόγω της ριζοσπαστικής στάσης της κυβέρνησης Σαρόν.
Ακολούθως, οι ισραηλινές αρχές αντιτίθονταν σε οποιαδήποτε κανονική χρηματοδότηση προς την Παλαιστινιακή Αρχή, επικαλούμενες τον κίνδυνο ότι η Χαμάς θα έχει πρόσβαση και θα χρησιμοποιεί τα χρήματα στη Γάζα.
Η κυρίαρχη στρατηγική του Ισραήλ από τότε μέχρι τώρα επικεντρώνεται κυρίως στο να μονοπωλήσει τον έλεγχο των αποθεμάτων φυσικού αερίου στη Gaza Marine και των πετρελαϊκών αποθεμάτων κατά μήκος των συνόρων Δυτικής Όχθης-Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα στερεί τους Παλαιστίνιους από μια δίκαιη κατανομή των εσόδων που προκύπτουν από αυτούς τους πόρους.
Αυτή η προσέγγιση έχει προκαλέσει σημαντικές οικονομικές οπισθοδρομήσεις στην παλαιστινιακή οικονομία και έχει εμποδίσει την πορεία της προς την ανεξαρτησία. Για να πετύχει αυτούς τους στόχους το Ισραήλ υιοθετεί αρνητική στάση στις διαπραγματεύσεις, συχνά επικαλούμενο τη Χαμάς ως αιτία για δυσπιστία και ανασφάλεια. Επιπλέον, οι προτάσεις για συμφωνίες έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να παρακάμπτουν την Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ), αποκλείοντας αποτελεσματικά κάθε πιθανότητα δίκαιης κατανομής πόρων και εσόδων.
Το Ισραήλ έχει πλέον εκμεταλλευτεί τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023 ως ευκαιρία για να προωθήσει τους στρατηγικούς του στόχους. Στα πρώτα στάδια της επίθεσης στη Γάζα, ήρθαν στο προσκήνιο συζητήσεις σχετικά με εναλλακτικά σενάρια, συμπεριλαμβανομένης μιας πρότασης από το Υπουργείο Πληροφοριών του Ισραήλ που συνιστά τη μεταφορά του πληθυσμού της Γάζας στη χερσόνησο του Σινά. Ο Νετανιάχου συμμετείχε ενεργά σε δραστηριότητες λόμπι στην ΕΕ προκειμένου να ασκήσει πίεση στην Αίγυπτο για να εγκρίνει μια μαζική εισροή των κατοίκων της Γάζας στην έρημο.
Επιπλέον, τρεις εβδομάδες μετά τον πόλεμο, το Ισραήλ χορήγησε νέες άδειες εξερεύνησης σε έξι εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των BP και ENI, για να εξερευνήσουν αποθέματα φυσικού αερίου στη Ζώνη G, μια περιοχή δίπλα στην ακτογραμμή της Γάζας. Συγκεκριμένα, το 62% αυτής της περιοχής εμπίπτει στα θαλάσσια σύνορα που ανακήρυξε η Παλαιστίνη το 2019 βάσει της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), της οποίας η Παλαιστίνη είναι μέρος.
Στην έκθεση της UNCTAD για το 2019, τονίστηκε το υψηλό οικονομικό κόστος της στέρησης των Παλαιστινίων από την απαραίτητη οικονομική υποστήριξη για την ανάπτυξη και την οικοδόμηση κράτους εξαιτίας της ισραηλινής κατοχής. Στην έκθεση σημειώθηκε: «Τα αποθέματα Marine 1 και Marine 2 ανακαλύφθηκαν το 1999 και η BGG άρχισε να κάνει γεωτρήσεις για φυσικό αέριο το 2000. Οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν υποθετικά να είχαν ρευστοποιήσει αυτά τα κοιτάσματα και να είχαν επενδύσει την καθαρή αξία των 4.592 δισεκατομμυρίων δολαρίων εδώ και 18 χρόνια. Υποθέτοντας ένα χαμηλό ετήσιο πραγματικό ποσοστό απόδοσης 2,5% , οι Παλαιστίνιοι έχουν ήδη χάσει περίπου 2.570 δισεκατομμύρια δολάρια εξαιτίας της παρεμπόδισης της άσκησης του δικαιώματός τους να ωφεληθούν από την εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων, που εγγυάται το διεθνές δίκαιο.
Το Ισραήλ έχει θέσει ως κύριο στόχο την επέκταση του πεδίου κατοχής του για να συνεχίσει την εθνοκαθαρτική πολιτική έναντι των Παλαιστινίων. Παρά τις ήπιες προφορικές προειδοποιήσεις από σημαντικούς συμμάχους όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ συνεχίζει να εκδίδει προειδοποιήσεις εκκένωσης για επιθέσεις με στόχο τη Ράφα. Αν πετύχει τους στόχους εθνοκάθαρσης, το Ισραήλ θα μπορούσε να επιτύχει τον μακροχρόνιο στόχο του να αποκτήσει πλήρη έλεγχο στη Γάζα, καταλαμβάνοντας παράλληλα τον έλεγχο πολύτιμων πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτή η φιλοδοξία ευθυγραμμίζεται με την επιθυμία του Ισραήλ να γίνει κεντρικός κόμβος στον διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC) και εναλλακτικός προμηθευτής ενέργειας στις ευρωπαϊκές αγορές που επιδιώκουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία.
Αυτός ο καιροσκοπισμός θα γίνει πιο έντονος καθώς οι δράσεις του Ισραήλ στη Ράφα εξελίσσονται και η σχέση του με τις διεθνείς ενεργειακές εταιρείες προχωρά. Είναι προφανές ότι το Ισραήλ συνεχίζει να ακολουθεί τη διπλή στρατηγική του, η οποία συνίσταται στο να οπλίζει και να ενθαρρύνει τους παράνομους εποίκους στη Δυτική Όχθη, ενώ παράλληλα επιδιώκει επιθετικά την στρατιωτική κατοχή της Γάζας με το βλέμμα στραμμένο στους φυσικούς της πόρους.
Η διεξαγωγή πολέμου στη Γάζα δεν ήταν εύκολη υπόθεση, όπως φανταζόταν ο Νετανιάχου. Οι ενεργειακές φιλοδοξίες του Ισραήλ ματαιώθηκαν από την αδυναμία του να διαλύσει τη Χαμάς και να τερματίσει τον πόλεμο με τους δικούς του όρους.
Ενώ η διεθνής κοινότητα καταβάλλει προσπάθειες να σταματήσει τη μηχανή πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, η δημόσια πίεση συνεχίζει να αυξάνεται με τις φοιτητικές διαδηλώσεις να εξαπλώνονται σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη, δίνοντας ένα απροσδόκητο πλήγμα στην εξαιρετικά απάνθρωπη στρατιωτική πολιτική του Νετανιάχου κατά των Παλαιστινίων.
Ήρθε η ώρα η διεθνής κοινότητα όχι μόνο να τερματίσει τη συνεχιζόμενη γενοκτονία, αλλά και να βοηθήσει τους Παλαιστίνιους να αξιοποιήσουν τους δικούς τους ενεργειακούς πόρους, κάτι που αποτελεί θεμελιώδη πτυχή των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων, και να τους προστατεύσει από την ακόρεστη όρεξη του Ισραήλ να κλέψει την παλαιστινιακή γη και τους πόρους της.
