Aan het einde van de 19e eeuw arriveerde Joseph Barrack – een Libanese christen – in de Verenigde Staten vanuit Zahle, in het huidige Libanon, dat destijds deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk.
De familie Barrack vestigde zich in wat later bekend zou worden als Little Syria in Manhattan. Hier werd zij onderdeel van een etnisch diverse Ottomaanse buurt, waar immigranten hun tradities probeerden te behouden terwijl ze zich aanpasten aan hun nieuwe thuis.
Meer dan een eeuw later is de kleinzoon van Joseph, Tom Barrack, door de aankomende regering-Trump voorgedragen als ambassadeur in Turkije. Dit zou een soort 'thuiskomst' betekenen naar het hart van het voormalige Ottomaanse Rijk.
“Tom (Barrack) heeft drie decennia lang met succes een wereldwijd private-equitybedrijf geleid. Hij is een gerespecteerde en ervaren stem van rede voor een breed scala aan opinieleiders in zowel politieke als zakelijke kringen,” zei aankomend president Donald Trump over zijn oude vriend.
Barrack, oprichter van Colony Capital LLC, staat nu op het punt om de Amerikaanse belangen te vertegenwoordigen in een regio die zijn familie ooit thuis noemde.
De Senaat zal deze nominatie overwegen op een moment dat de Amerikaans-Turkse betrekkingen onder druk staan vanwege uiteenlopende benaderingen van het Midden-Oosten, met name in Gaza, Palestina.
Als de benoeming wordt bevestigd, zou de 77-jarige Barrack een rol op zich nemen die traditioneel wordt ingevuld door carrière-diplomaten – met uitzondering van de huidige ambassadeur, Jeff Flake – wat een afwijking markeert van conventionele diplomatieke benoemingen bij deze NAVO-bondgenoot.
De benoeming van Barrack zou een nieuw hoofdstuk kunnen schrijven in een relatie die begon met een verdrag van navigatie en handel in 1830.
Maar wat vertelt deze unieke achtergrond ons over de man die naar verwachting de betrekkingen tussen de twee NAVO-bondgenoten zal beïnvloeden?
‘Een private-equity-investeerder’
Thomas Joseph Barrack Jr. werd geboren op 28 april 1947 in Californië als kleinzoon van Libanese christelijk-katholieke grootouders. Zijn educatieve reis leidde hem naar zijn afstuderen aan de University of Southern California in 1969, gevolgd door een rechtenstudie aan de University of San Diego in 1972.
Deze vroege prestaties legden de basis voor een carrière die recht, zaken en diplomatie met elkaar verbond.
Barrack begon zijn professionele carrière bij het advocatenkantoor van Herbert W. Kalmbach, bekend als de persoonlijke advocaat van president Richard Nixon.
Deze positie stelde hem al vroeg bloot aan invloedrijke netwerken, maar het was een opdracht in Saoedi-Arabië die de basis legde voor zijn carrière op jonge leeftijd.
Zijn netwerk en nauwe relaties met leiders in het Midden-Oosten groeiden door zijn positie en zakelijke ondernemingen, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting van Colony Capital LLC, een private-equitygigant die Barracks invloed uitbreidde over meerdere sectoren en continenten.
In 1982 diende Barrack als plaatsvervangend onderminister bij het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken onder president Ronald Reagan. Zijn vastgoedondernemingen brachten hem bij de rijkste Amerikanen, met een geschat vermogen van $1 miljard. Nu, als de door Forbes in 2013 benoemde miljardair, voegt hij zich bij de 15 miljardairs die onder de verkozen president Trump zijn benoemd tot overheidsfuncties.
Barracks carrière kende echter ook uitdagingen. Ondanks zijn zakelijke successen moest hij aanzienlijke juridische problemen aanpakken die verband hielden met zijn zakelijke activiteiten in het Midden-Oosten.
De aanklachten, waaronder beschuldigingen van lobbyen namens de VAE zonder de juiste registratie en het misleiden van de FBI, brachten zijn reputatie onder intens publiek en juridisch onderzoek.
Tijdens een zeer gepubliceerde rechtszaak voerde Barracks juridische team aan dat zijn zakelijke activiteiten legitiem waren en geen verband hielden met lobby-inspanningen. In 2022 werd Barrack vrijgesproken van alle negen aanklachten.
Van Zahle naar Manhattan
Isil Acehan, assistent-professor Internationale Betrekkingen aan de Nevsehir Haci Bektas Veli Universiteit, die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar Ottomaanse immigranten in Amerika, legt uit dat de migratie van Barracks grootvader deel uitmaakte van een grotere beweging die vroege Arabisch-Amerikaanse gemeenschappen vormde.
“In die tijd immigreerden verschillende etnische en religieuze groepen, waaronder Arabieren, Turken, Koerden, Armeniërs, Grieken en Sefardische Joden, naar de Verenigde Staten op zoek naar werkgelegenheid,” vertelt Acehan aan TRT World. Libanon maakte destijds deel uit van Syrië onder de Ottomanen.
Deze immigranten vormden gemeenschappen in Amerika die het diverse karakter van het Ottomaanse Rijk weerspiegelden.
Ze wijst vervolgens op een veelvoorkomend misverstand over deze vroege immigranten.
“Toen deze immigranten in de VS aankwamen, vormden ze etnisch diverse Ottomaanse buurten, waar ze samenleefden zoals ze dat in het Ottomaanse Rijk deden. In die zin zou men het Ottomaanse Rijk kunnen vergelijken met het huidige Amerika wat betreft etnische en religieuze diversiteit.”
Deze immigratiegolf kreeg meer momentum na de deelname van het Ottomaanse Rijk aan de Wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago, die de 400e verjaardag van de aankomst van Christoffel Columbus in de Nieuwe Wereld vierde.
“Ze maakten officieel deel uit van het Ottomaanse contingent op de beurs,” merkt Acehan op, “en het nieuws over het succes ervan, samen met werkgelegenheid in de VS, bereikte familie en vrienden in Ramallah, Damascus en Zahle – waar Barracks grootvader vandaan kwam – wat velen aanspoorde om te emigreren.”
De familie Barrack vestigde zich in Manhattan, in een buurt die zich uitstrekte van Washington Street tot Rector Street. Volgens Acehans onderzoek diende dit gebied als een culturele brug tussen het Ottomaanse Rijk en Amerika, waar immigranten hun tradities behielden terwijl ze zich aanpasten aan hun nieuwe thuis.
Acehans bijna twee decennia durende onderzoek onthult hoe deze gemeenschap sterke banden met de Ottomaanse cultuur onderhield.
“Afkomstig uit een familie met wortels in het Ottomaanse Rijk, is Tom Barrack behoorlijk bekend met onze regio. Sterker nog, ik geloof dat hij door zijn culturele achtergrond een dieper begrip heeft van Turkije en het Midden-Oosten dan veel eerdere Amerikaanse ambassadeurs in Turkije,” voegt ze eraan toe.
De weg vooruit
Volgens Acehan kan de benoeming van Barrack een kans zijn om de Amerikaans-Turkse betrekkingen te verbeteren na een bijzonder gespannen periode.
Ze merkt op dat de diplomatieke banden een van hun laagste punten hebben bereikt sinds de betrekkingen in 1831 werden geformaliseerd. Deze huidige situatie doet haar denken aan eerdere crises, zoals het wapenembargo dat Turkije trof van 1975 tot 1978 na de Vredesoperatie op Cyprus.
Acehan merkt op dat het sturen van een Amerikaanse gezant met persoonlijke en historische banden met de regio de bilaterale betrekkingen zou kunnen hervormen. Met Barracks culturele bewustzijn en zakelijke inzicht zou zijn ambassadeurschap de samenwerking tussen de VS en Turkije in de komende jaren kunnen herdefiniëren.
“Ik geloof dat Tom Barrack, met zijn uitgebreide ervaring in leidinggevende functies en zijn wortels in de regio, een zeer positieve bijdrage zal leveren in een tijd waarin zowel Turkse als Amerikaanse functionarissen erop gebrand zijn om de diplomatieke betrekkingen te verbeteren en nieuwe handelsmogelijkheden te verkennen.”
Vooruitkijkend verwacht Acehan verbeterde diplomatieke coördinatie dankzij Barracks nauwe banden met Trump en zijn diepe culturele begrip van de regio.
Zijn diepe vertrouwdheid met zaken in het Midden-Oosten, gecombineerd met Trumps opmerking dat ‘Turkije de sleutel tot Syrië zal houden’, suggereert een mogelijke diplomatieke verschuiving.
“Het sturen van een gezant met wortels in Ottomaans Syrië is in deze context bijzonder tijdig en logisch,” voegt Acehan toe.
“Ik geloof dat Tom Barrack, met zijn uitgebreide ervaring in leidinggevende functies en zijn wortels in de regio, een zeer positieve bijdrage zal leveren in een tijd waarin zowel Turkse als Amerikaanse functionarissen erop gebrand zijn om de diplomatieke betrekkingen te verbeteren en nieuwe handelsmogelijkheden te verkennen.”
