در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، دکتر ههیین در حال تدریس یک دوره آنالیز و سنجش از دور به دانشجویان دانشگاه ایالتی کنت بود که درباره عملیات مسلحانه حماس به اسرائیل مطلع شد. او بلافاصله کارهای آزمایشگاهی خود در مورد نقشهبرداری از آتشسوزیهای ایالات متحده را متوقف کرد و به بررسی مناطق سوخته در اسرائیل پرداخت؛ سپس با آغاز حمله زمینی گسترده ارتش اسرائیل به غزه توجه ههیین به غزه معطوف شد.
وی در گفتوگو با TRT World، اظهار داشت که از یافتهها و مشاهدات خود وحشتزده شده است. تا پایان اکتبر، تقریباً هفت درصد از زمینهای کشاورزی غزه احتمالاً آسیب دیده بودند، در ماه مارس، این رقم به ۴۸ درصد، یعنی تقریباً نیمی از پوشش درختی غزه، افزایش یافت. اکنون، بر اساس آخرین ارزیابی او در ماه جولای، بیش از ۶۰ درصد از زمینهای کشاورزی غزه، از جمله گلخانهها و محصولات درختی مانند توتفرنگی و زیتون، آسیب دیده یا تخریب شدهاند.
وی گفت: فکر نمیکنم قبلاً با چیزی شبیه به این در مناطق جنگی مواجه شده باشم؛ این اتفاقات مرا به یاد رویدادهایی انداخت که درباره جنگ جهانی دوم خواندهام.
طبق گفته برخی از طرفداران محیط زیست، چنین ویرانیهایی باید براساس قوانین بینالمللی قابل پیگرد قانونی باشند. به همین دلیل، برخی از فعالان در حال تلاش هستند تا دادگاه عالی سازمان ملل اقدامات اسرائیل علیه بخش کشاورزی غزه را بهعنوان یک جنایت جنگی در نظر بگیرد.
جنگی بیسابقه
در سال ۲۰۱۱، ههیین تأثیرات درگیریهای مسلحانه بر زمینهای کشاورزی سوریه را با استفاده از تصاویر ۳۰ متری ماهواره لندست بررسی کرد. اما در مورد غزه، به دلیل کوچکتر بودن اندازه زمینهای کشاورزی، از تصاویر ۳ متری ماهواره پلنتاسکوپ استفاده شده است.
او دریافت که میزان ویرانی در غزه بسیار شدیدتر از حد تصور میباشدو همچنین ماهیت آسیب نیز متفاوت است. به طوری که در سوریه، در حالی که برخی مناطق مستقیماً تحت تأثیر جنگ قرار گرفته بودند، بخش زیادی از آسیبها ناشی از عوامل غیرمستقیم مانند کمبود برق، بذر، کود و آب بود که منجر به رها شدن زمینها شد. اما در غزه، بیشتر آسیبها به طور مستقیم و به دلیل درگیریها، بمبارانها و تخریب توسط بولدوزرها رخ داده است.
یافتههای ههیین با دادههای ارائهشده توسط مرکز ماهوارهای سازمان ملل (UNOSAT) همخوانی دارد. این مرکز در گزارش اخیر خود، تخمین زده است که تقریباً ۶۸ درصد از زمینهای کشاورزی غزه به دلیل تخریب، فعالیت سنگین خودروها، بمباران، گلولهباران و دیگر مسائل مرتبط با جنگ، با کاهش قابلتوجه مواجه شدهاند.
علاوه بر این، زیرساختهای کشاورزی، از جمله جادهها، منابع انرژی، چاهها و شبکههای آبیاری، به طور گسترده آسیب دیدهاند.
ارتش اسرائیل هدف قرار دادن زمینهای کشاورزی را تکذیب میکند؛ اما تصاویر ماهوارهای پژوهشگران و مشاهدات میدانی خلاف این ادعا را نشان میدهند.
ناامنی غذایی
تخریب گسترده زمینهای کشاورزی غزه به شدت دسترسی جمعیت به غذا را تحت تأثیر قرار داده است. محمود السقا، رئیس برنامه امنیت غذایی و معیشت در پاسخ به بحران غزه در سازمان آکسفام، گفت: محصولات غذایی و سبزیجات محلی دیگر به سادگی در دسترس نیستند.
السقا در گفتوگو با TRT World، گفت: ما قبلاً به کشاورزان و دامداران کمک میکردیم تا کیفیت تولیدات خود را بهبود دهند و در عین حال ایدههای نوآورانهای برای مقابله با چالشهای تغییرات اقلیمی از طریق روشها و فناوریهای جدید ترویج میکردیم. متأسفانه اکنون فقط برای بقا تلاش میکنیم تا از آنچه که باقی مانده، محافظت کنیم.
السقا که خود اهل غزه است، دو بار آواره شده است. ماه گذشته، او به شمال غزه سفر کرد و با تعدادی از همکاران خود و دیگر آوارگان جنگی دیدار کرد. او میگوید: خستگی و ضعف شدید در چهرههای آوارگان کاملا آشکار بود و کاملاً مشخص بود که چقدر وزن از دست دادهاند.
بر اساس گزارش سازمان ملل، تقریباً ۹۶ درصد از جمعیت غزه با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند، در حالی که ۲۲ درصد از جمعیت (معادل ۴۹۵,۰۰۰ نفر) با سطوح فاجعهآمیز ناامنی غذایی حاد روبهرو هستند.
تأثیر تخریب محیط زیست به اقتصاد
در سال ۲۰۲۱، بخش کشاورزی بیش از ۱۰.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی غزه را تشکیل میداد و دو سوم از تولید ناخالص داخلی قابل تجارت آن را شامل میشد. کشاورزی همچنان منبع اصلی صادرات منطقه بود و بیش از ۴۵ درصد از کل صادرات را تشکیل میداد.
در سال ۲۰۲۲، ارزش بخش کشاورزی در غزه حدود ۵۷۵ میلیون دلار برآورد شد که ۵۴ درصد از آن به تولیدات گیاهی اختصاص داشت.
السقا گفت: تقریباً تمام مناطق کشاورزی در شمال غزه ویران شدهاند. مزارع توتفرنگی مشهور بیتلاهیا نابود شدهاند؛ صدها تنه از درختان زیتون تخریب شدهاند. این فقط حمله به زمین ما نیست، بلکه حملهای به هویت فلسطینی و میراث زیتونکاری ما است.
از اکتبر 2023 تاکنون، تیم تحقیقاتی مستقر در لندن در حال مستندسازی تخریب سیستماتیک زمینهای کشاورزی و باغهای متعلق به کشاورزان در غزه با نام «معماری جنایی» میباشند. در بخشی از این مستند سرگذشت کشاورز آواره اهل جبالیا به نام ابو صوفیه، به تصویر کشیده شده است.
چارچوب طراحی شده برای پروژه معماری جنایی شامل مشاهدات میدانی، بررسی و سنجش از دور، اطلاعات از طریق منابع باز، مدلسازی سهبعدی و تحلیل نقشهای میشود. در این فرایند دادههای تاریخی مانند نقشهها و عکسها با تصاویر جدید مقایسه میشوند و نتایج حاصله برای پیگیرد قانونی مستند میشوند.
او گفت: حمله اسرائیل بخشهای گستردهای از زمینهای قابل کشت را نابود کرده است. این کار محصولات و زمینهای کشاورزی را در عمق صدها متری از خاک فلسطین از بین برده و منجر به از دست رفتن منبع درآمدی و معیشتی کشاورزان غزه شده است.
سال گذشته، تعدای از کشاورزان به دلیل اینکه نمیتوانستند به محل زندگی خود بازگردند و از سرنوشت زمینهای زراعی خود بی خبر بودند، از تیم معماری جنایی درخواست کردند تا تصاویر ماهوارهای را به آنها نشان دهند.
بین نوامبر ۲۰۲۳ تا ژوئن ۲۰۲۴، تیم تحقیقاتی مذکور دریافت که اکثر زمینهای کشاورزی فلسطینی در شعاع ۱ کیلومتری از ناحیه شرقی غزه به طور کامل پاکسازی شدهاند.
اسرائیا برای احداث کریدور نتزاریم تمامی باغات زیتون، انار و مرکبات را تخریب کرده است.
پرونده اکوساید در دادگاههای بینالمللی
در حال حاضر، اسرائیل با اتهام نسلکشی در دادگاه عالی سازمان ملل، یعنی دیوان بینالمللی دادگستری، مواجه است.
یکی از ابعاد این موضوع تخریب گسترده محیط زیست است که به گفته فعالان این حوزه باید بهعنوان یک جنایت بینالمللی تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
از دهه ۱۹۷۰، فعالان تلاش کردهاند تا «اکوساید» تحت قوانین بینالمللی بهعنوان آسیب گسترده، تخریب یا از دست رفتن اکوسیستم در یک قلمرو خاص، چه توسط عوامل انسانی یا علل دیگر، به میزانی که بهرهمندی صلحآمیز ساکنان آن قلمرو بهشدت کاهش یافته یا کاهش خواهد یافت، تعریف شود.
کارشناسان محیط زیست میگویند که صاف کردن یک زمین مشابه با پاک کردن تاریخ مردم ساکن در آن است، شواهدی از وجود آنها. این میتواند نحوه ارتباط جنایت اکوساید با نسلکشی مردم فلسطین باشد.
بر اساس گفتههای معافی، اقدامات اسرائیل در غزه «یک عمل عمدی اکوساید و بعدی حیاتی از کمپین نسلکشی اسرائیل است».
تحقیق تیم معافی بهعنوان مدرک توسط تیم آفریقای جنوبی در پروندهاش علیه اسرائیل در دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ) استناد شده است.
او گفت: «خشونت محیط زیستی ممکن است کند و پراکنده باشد، اما اغلب در خشونتهای استعماری، شرکتی و نظامی تنیده شده است. این تلاقی، رویکرد ما به تحقیقات در مورد تخریب محیط زیست را تعریف میکند